Cikgu vs Cikgu

Hari itu, aku turun ke kampung sempena program seni di desa yang aku ikut. Singgah kedai makan, dengan cikgu yang membantu aku.

Cikgu B : Kita memang penuh dengan aktiviti sepanjang bulan ni. Budak-budak darjah 6 dah semua akan ikut seminar teknik menjawab soalan.

Cikgu A : Tapi seminar yang kita nak buat ni seminar motivasi. Tak ada sangkut paut dengan menjawab soalan. Cuma nak bagi motivasi pada budak-budak tu untuk yakin menjawab.

Cikgu B : Kami bukan apa, tak mau budak-budak ni keliru dengan teknik menjawab soalan. Nanti penceramah ni kata lain, penceramah sorang lagi kata lain pulak. Tak skor UPSR takut orang kata nanti.

Cikgu A : Kalau ikutkan, memanglah program ni program seni. Tapi seni kita bukannya nak ajar budak-budak ni jadi artis. Dia orang ni nak kenalkan seni budaya lama yang budak-budak ni pun entah tak kenal.

Cikgu B : Tapi kalau orang kampung ni tengok seni dia nampak Mawi.

Cikgu A : Sebab itulah dia orang buat program ni. Tak mahu ingat seni itu Mawi. Dia orang bawa wayang kulit, gamelan, keroncong, muzik asli. Semua yang lama-lama. Oleh kerana kita tak mahu orang nampak program ni seni semata-mata, kita selitkan ceramah motivasi. Yelah, kita tak tahu penerimaan orang kampung pada seni macam mana.

Cikgu B : Tapi kalau budak-budak ni tak skor, orang akan kata jugak. Akan kait jugak dengan benda-benda macam ni.

Cikgu A : Kalau macam tu tak apalah. Kami buat ni pun bukan melalui sekolah, kami cuma sebarkan melalui mulut saja. Kita tengoklah berapa ramai yang berminat. Tapi kalau budak-budak darjah 6 mai jugak, cikgu nak kami halau ka?

Dan debat laksana Dewan Rakyat itu berterusan. Aku dan teman kerja terus menjamah cucur udang dengan tauhu rendang.... Percuma..... Orang belanja.....